Son iki yilin iki dakikalik ozeti:

Simdi 4 kisiyiz, aramiza Cem de katildi. Hosgeldin Cem oglum!

Yunus okumayi soktu, supersin Yunus!

Ben is buldum, superim ben!

Pablo takiliyor, takil Pablo!

French immersion iyi geldi bize. Yunus cesitli diller olayinin daha bir farkinda haliyle, bunda fransizcanin da yardimi olmustur kesin. Maalesef Turkce konusmuyor, Ispanyolca bile konusmuyor hatta (buraya geldigimizde Ispanyolca konusuyordu az cok). Olsun, bayagi bir sey anliyor. Ben Turkce konusmada giderek daha basarisizlasiyorum, ingilizce kolayima geliyor, Pablo anlamiyor filan derken ohho, ipin ucu kacti kacacak, neyse ugrasiyorum. Bu sene kesin Turkiye'ye goturecegim onlari.

Cem ne dilde konusulsa dinliyor, eli mahkum hehe. Ama gecen gun Abi nerde deyince Yunus'a, Where is Mommy deyince bana bakti, bunu da not ediyor ve gidiyorum.